ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο 52 / 24-9-04

Το πιο πάνω σοβαρό ζήτημα αφορά τις αγωνίες πολλών συναδέλφων κι όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει η Τράπεζα το αντιμετωπίζει αποσπασματικά, περιστασιακά και πολλές φορές άκομψα. Το εργασιακό κλίμα διαταράσσεται και τροφοδοτούνται κακόπιστες και γνωστές γραφίδες που βρίσκουν «θέμα» προς εκμετάλλευση. Η ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΕΞΟΔΟΣ και η ΠΡΟΩΡΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ ήταν θέματα που είχε επεξεργαστεί το Σωματείο μας από τη σύστασή του και μάλιστα με π ρ ο τ ά σ ε ι ς προς τη Διοίκηση της Τράπεζας στην πρώτη σχετική συνάντηση που έγινε στις 17-5-2000.
Σειρά ανακοινώσεων του Σωματείου μας αναδεικνύουν το πρόβλημα έγκαιρα και δημόσια προς τους εργαζόμενους όπως π.χ οι Νο 19/1-1-1999, Νο 32/25-2-2000, Νο 41/5-5-2000, Νο 63/17-7-2000 κλπ) αλλά και προς τη Διοίκηση. Αποτέλεσμα, με θεσμική αξία, ήταν η αναγνώριση από την Τράπεζα των θέσεών μας μόνο για την πρόωρη συνταξιοδότηση, ζήτημα που τέθηκε προς συζήτηση με εκπροσώπους της μαζί μας και με τα δύο άλλα σωματεία του χώρου, μετά την υπογραφή της επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας που είχαμε με τον εργοδότη στις 3-1-2002. Η συζήτηση αυτή δεν κατέληξε σε πόρισμα με ευθύνη της Τράπεζας. Με το υπ� αριθμ. 65/3-10-03 έγγραφο υπόμνημά μας ζητάμε από την Τράπεζα αυτό το θέμα ν� αντιμετωπισθεί στα πλαίσια της σύστασης Επαγγελματικού Ταμείου Ασφάλισης, την κατ� αρχήν εξαγγελία του οποίου έκανε η Τράπεζα. Στο κορυφαίο ζήτημα της ΕΘΕΛΟΥΣΙΑΣ ΕΞΟΔΟΥ επανήλθαμε κατά τη συνάντηση που είχαμε με τον κ. Ν. ΝΑΝΟΠΟΥΛΟ και την κα. Θ. ΖΑΜΠΕΛΛΑ στις 5-11-2003, αλλά οι προτάσεις μας δεν είχαν, τότε, τύχη με την επίκληση του επιχειρήματος «δεν έχουμε περίσσευμα Προσωπικού»�
Νωρίτερα το θέμα το είχαμε φέρει προς τις ανώτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις (Γ.Σ.Ε.Ε., Ο.Τ.Ο.Ε), αλλά και προς όλα τα κόμματα της Βουλής με σχετικό έγγραφό μας από 18-1-2001, προτείνοντας τροπολογία που θα αναφέρει: «παροχή δυνατότητας προαιρετικής συνέχισης της ασφάλισης (κύριας σύνταξης, επικουρικής, υγείας ) όσων μισθωτών αποχωρούν από τον εργοδότη 5 περίπου χρόνια πριν την συμπλήρωση των προϋποθέσεων λήψης πλήρως σύνταξης γήρατος, με υπολογισμό της στη σύνταξη της 35ετίας και 37ετίας». Για το ίδιο θέμα επανήλθαμε προς τον ΥΚΑ το 2002, λίγο πρίν την ψήφιση του Ν. 3029. Δυστυχώς ούτε αυτή η θεμελιωμένη πρότασή μας δεν είχε τύχη κι έτσι οδηγηθήκαμε σε αναπόφευκτη σύγκρουση με την Τράπεζα το Καλοκαίρι του 2002 εξαιτίας της πολιτικής της που ¨απειλούσε» και 52 συναδέλφισσες � καθαρίστριες με τη κλήση τους σε οικειοθελή αποχώρηση. Χαρακτηρίσαμε αυτή την κίνηση αδικαιολόγητη επί της ουσίας με την Νο 73/10-7-02 ανακοίνωσή μας, όπως ακριβώς τονίσαμε αυτές τις θέσεις μας στη συνάντηση που είχαμε με τον κ. Β. ΜΠΑλΛΗ και την κα Θ. ΖΑΜΠΕΛΛΑ την ίδια ημέρα. Ανάλογη ήταν η έγγραφη διαμαρτυρία μας προς την Τράπεζα για το ίδιο θέμα στις 29-9-2002.
Επιχειρήσαμε του θέματος να επιληφθεί η Ο.Τ.Ο.Ε. και με πρόταση � εισήγηση του Γεν. Γραμματέα του Δ.Σ. του Union σ. Δ. Κίσσα στο Γενικό της Συμβούλιο στις 12-1-04 ζητήσαμε να συμπεριληφθεί στο πλαίσιο διεκδίκησης της φετινής κλαδικής Σ.Σ.Ε. διάταξη σύμφωνα με την οποία θα καθορίζονται βασικές αρχές προγραμμάτων εθελούσιας εξόδου και πρόωρης συνταξιοδότησης των Τραπεζοϋπαλλήλων. Ούτε αυτή η πρωτοβουλία μας είχε αποτέλεσμα.
Η σημερινή πραγματικότητα επιβάλλει αναθεώρηση της στάσης της Τράπεζας για τα ζητήματα της εθελούσιας εξόδου, αφού τελικά υπάρχει θέμα και πρόβλημα πλεονάζοντος Προσωπικού, το οποίο «προσεγγίζεται» με τρόπο αδόκιμο και σε αρκετές περιπτώσεις απαράδεκτο. Δεν θα καταγγείλουμε επωνύμως σ� αυτή τη φάση κάποιους «βασιλικώτερους του Βασιλέως» που με την βουβή τους ρητορεία, έμμεσα απειλούν� ενώ «συμβουλεύουν» κάποιους συναδέλφους δείχνοντάς τους την έξοδο.
Καλούμε την Τράπεζα να θέσει τέρμα σ� αυτό το ιδιότυπο management που δυσφημεί και την ίδια.

Είμαστε στη διάθεση της Τράπεζας με σειρά προτάσεων ώστε αυτά τα προγράμματα να είναι κοινής αποδοχής και κατά συνέπεια αποτελεσματικά και προς όφελος των εργαζομένων.